Sparta Kazimierza Wielka

Początki piłki nożnej w Kazimierzy Wielkiej

   Tradycje piłkarskie w Kazimierzy Wielkiej - mające formę zorganizowaną - sięgają początków lat 20-tych XX w. Pionierami futbolu kazimierskiego była ówczesna młodzież szkolna, pobierająca naukę w szkołach średnich w Kielcach, Warszawie, Poznaniu, Tarnowie oraz w najbliżej położonym Krakowie; w miastach tych istniały już kluby piłkarskie i to właśnie stamtąd uczniowie i studenci przywozili nowinki sportowe, głównie piłkarskie, do swojej rodzinnej miejscowości. Zafascynowani futbolem, założyli w Kazimierzy Wielkiej klub sportowy o nazwie ,,Nidzica"; nazwę zapożyczyli od nazwy rzeki przepływającej przez błonia położone pomiędzy Kazimierzą Wielką a Jakuszowicami. Założycielem klubu był Leon Czekay - student Wyższej Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie, wnuk inż. Karola Czekaya budowniczego obiektów Cukrowni ,,Łubna". Leon Czekay, obdarzony wyjątkowym zmysłem organizacyjnym, był duszą całego klubu i drużyny piłkarskiej, prezesem klubu, gospodarzem, kierownikiem, kapitanem oraz bramkarzem drużyny w jednej osobie. Na jego barkach spoczywał cały ciężar kłopotów klubowych.

   Prawą ręką Leona Czekaya był Kazimierz Klimczyk. Kolejnymi piłkarzami i współpracownikami pierwszego prezesa Nidzicy byli: Teofil Klimczyk, Franciszek Jędraski, Andrzej Jędraski, Antoni i Bolesław Maniokowie, Stefan, Antoni i Jerzy Kędraccy oraz E. Pinek i wielu innych. Swego rodzaju ciekawostką jest fakt, że Klub ,,Nidzica" w okresie 1924-1927 miał własnego trenera, piłkarza czeskiego pochodzenia o nazwisku Metoga. Lata 20-te to czas wielkiego zapału młodzieży kazimierskiej oraz ogromnej inwestycji sportowej; bez jakiejkolwiek pomocy ze strony miejscowych władz i instytucji zorganizowano pełną samodzielność klubową, zakupiono niezbędny sprzęt sportowy, jak - stroje i buty, z własnych środków opłacono transport i organizację meczów. Wyjazdy na mecze w okolicznych miejscowościach odbywały się transportem konnym. W okresie międzywojennym o udziale w zorganizowanych rozgrywkach piłkarskich nie było mowy, a barierą były odległości i brak właściwych środków transportowych. Pokonanie w tamtym czasie 20-kilometrowej odległości w jedną stronę trwało około trzech godzin, jazda odbywała się po trudnym, ilastym terenie często w głębokim błocie, drogi prowadziły wąwozami i jarami, które rzadko kiedy wysychały po deszczach. Mecze rozgrywano przeważnie podczas wakacji, a partnerami KS ,,Nidzica" były drużyny z Proszowic, Nowego Brzeska, Koszyc, Działoszyc, Skalbmierza i Pińczowa.

Więcej informacji o historii naszego klubu znajdą państwo w książce Kazimierza Kity, która opisuje drużynę w latach 1921 - 2000.